Introductie OM System OM-1
Heel wat camera’s heb ik de afgelopen jaren professioneel gebruikt: Sony A7III, Fujifilm X-T3,
Olympus E-M1X, Nikon Z6II, Canon R5 en nog een heel rijtje meer. Niet alleen heel wat camera’s heb ik gebruikt. Ook talloze bijbehorende lenzen. Conclusie? Allemaal perfecte camera’s. En laten we eerlijk zijn: slechte camera’s bestaan niet en in iedere camera vind je wat en laat je wat. Aan het einde van afgelopen jaar heb ik de switch terug gemaakt naar Olympus met haar M43-systeem. Waarom? Klein en licht. Heerlijk voor tijdens mijn urenlange wandelingen. En die switch terug naar Olympus, of beter OM System, was spannend. Een naamswijziging en wellicht een koerswijziging zijn niet altijd datgene waar we als gebruikers op zitten te wachten. Gaat OM Digital wel door? Wordt er geïnvesteerd? Komt er nog wat nieuws? Gelukkig stonden alle seinen op groen. Dat bleek al snel. Vijf weken geleden ontving ik als één van de allereersten de nieuwe OM System-telg, de OM-1. Kon dit kleine, vriendelijke monster haar beloften waar maken? Hadden we hier echt een stap voorwaarts te pakken? Vijf weken lang heb ik de OM-1 volledig aan de tand kunnen voelen. Mijn conclusie over deze camera is dan ook niet op basis van een uurtje snuffelen gebouwd. Ik heb er volledig in kunnen duiken.
Ergonomie
Op eerste oog lijkt de de OM-1 een exacte kopie van de Olympus E-M1 Mark III. Klein, compact en licht van gewicht. Maar toch, na een iets betere blik waren er toch kleine wijzigingen zichtbaar. De draaiwielen liggen een fractie anders gepositioneerd en sommige knoppen zijn anders ingedeeld. Op zich niets spannends, dus slechts een constatering. Cosmetisch dus kleine aanpassingen. De grootste aanpassing blijkt de grip van de camera. Die lijkt iets dieper te zijn, waardoor de camera perfect in de hand ligt. De camera is daarmee zonder verkramping vast te houden, ook in gebruik met wat zwaardere of langere lenzen. De diepe greep is perfect en voelt volwassen. Het mag een minuscule aanpassing zijn ten opzichte van eerdere modellen, voor mij is dit de perfecte pasvorm voor mijn middelgrote handen. Voor wie nog meer grip wil, kan uiteraard met de HLD-10 batterij grip de ergonomie nog verder aanpassen.
Accu en lader?
Okido. Camera uit de doos. Strap bevestigen. En dan de accu laden. Accu laden? Hoe? Aanvankelijk dacht ik dat mijn OM-1 exemplaar incompleet was. Ik miste de lader, een fenomeen dat voor Sony-gebruikers niet onbekend is, maar voor OM System gebruikers nieuw is. Inderdaad, een losse lader wordt niet meegeleverd. De accu wordt geladen in de camera met de bijgeleverde USB-kabel en netsnoer. Hoewel ik hier eerder vreemd tegenaan keek, zie ik er nu een voordeel in. Het scheelt weer om een lader mee te sjouwen en de camera kan zelfs via een powerbank bijgeladen en gebruikt worden. Handig! Wil je toch zo’n ouderwetse lader, dan is er een originele, losse duo-lader verkrijgbaar. De accu is vernieuwd en wordt binnen zo’n 2,5 uur volledig geladen. Opvallend is de uitstekende capaciteit van die accu. Na een dag schieten, terugkijken, etc. had ik nog 63% lading over. Dat is heel anders dan ik gewend was, met name met de kleine accu’s van Fujifilm. De OM-1 accu kent zeer respectabele prestaties. De nieuwe en zuinige camera-processor heeft hier tevens een belangrijk aandeel in. Voor wie twijfelt, koop een extra accu. Je kunt dan onbelemmerd de hele dag op volle kracht vooruit zonder bang te zijn dat je vroegtijd je activiteiten moet stoppen.
Het menu
Wie de camera de eerste keer aanzet, ontdekt een volledig hernieuwd menu. Zowel het Super Control Panel (het snelmenu) en het normale camera-menu zijn volledig veranderd. En dat is wennen. Maar al snel zul je bemerken dat het hernieuwde menu logischer en gestroomlijnder is. Zo is er bijvoorbeeld een eigen sectie voor de autofocus-instellingen en zijn ook speciale features als focus stacking, het LIVE ND filter, etc samengevoegd in een eigen menu. Nog mooier is dat dat het menu nu ook aangeeft waarom bepaalde functies niet ingeschakeld kunnen worden. Gebruik je bijvoorbeeld een niet-geschikt objectief voor Focus Stacken en wil je die functie dan toch inschakelen, dan wordt dit door je camera als een soort hulpfunctie gemeld. Je weet dus nu waarom je een bepaalde functie niet kunt gebruiken en waardoor het geblokkeerd wordt.
Beeldkwaliteit
De altijd heersende ham-vraag: hoe is de beeldkwaliteit? Los van menu-aanpassingen, ergonomie-wijzigingen of wat dan ook, draait alles om het beeld. Waar de M43-gebruiker altijd al mee om de oren wordt geslagen, is de prestaties in hogere ISO waarden. Met name in vergelijking met full frame camera’s legt iedere M43-camera het met zijn kleine afmetingen af tegen deze grotere sensoren. Maar de M43-sensor in de OM-1 is van een totaal nieuwe orde. De zogenoemde Stacked BSI Quad CMOS sensor staat zijn mannetje en lijkt in ruisprestaties minimaal 2 stops de hebben gewonnen. De TruePic X processor elimineert ruis bijna volledig uit de JPEG’s, waarbij zelfs ISO 6400-opnamen vrijwel ruisvrij zijn. Hoe de RAW-bestanden zich handhaven, is nog niet te zeggen, gezien de RAW bestanden tot de release nog niet te openen zijn. Onze tests, en dat was in het veld in de donkere januari-maand, waarbij we vogels en dergelijke op ISO 6400 moesten schieten en soms zelfs nog hoger, deden ons ongelooflijk verbazen. Niet eerder waren de prestaties in ruis zo goed!
Om dan nog maar te zwijgen van het dynamisch bereik. Ook daarin lijkt de nieuwe sensor in combinatie met de processor een vlucht te hebben genomen. Landschapsfoto’s laten meer details zien, met name in de hooglichten, de lichtere delen in een foto. Met die beeldkwaliteit zit het dus goed. Scherpte in details lijken beter in vergelijking met de al goede E-M1 Mark III. Kortom, de beeldkwaliteit die deze nieuwe Stacked BSI Live MOS sensor met zich meebrengt, is een grote stap: precies datgene dat het m43-systeem nodig had om te kunnen wedijveren met grotere sensoren. En dat allemaal in een kleine, handzame body. Super dus!
Ook kan de OM-1 met zijn 20 MP sensor hi-res opnames schieten. Zelfs vanuit de hand schiet je eenvoudig beelden tot 50 MP. Op statief nog hoger. Perfect om een landschap nog meer scherpte mee te geven. Opvallend is de verbeterde snelheid van dat proces. Voorheen duurde dat lang, in deze nieuwe machine is dit in enkele tellen gedaan. En dat scheelt meteen weer accu-capaciteit.
Snelheid
Waar het kleine formaat van de m43-sensor altijd tot discussie leidt in beeldkwaliteit, wat dus nu écht opgelost is en grote stappen heeft gemaakt, brengt die kleine sensor ook een aantal grote voordelen met zich mee: snelheid. Waar Nikon prijkt met de snelheid van de dure Z9, houdt deze kleine alleskunner ‘m op zijn sloffen bij. De OM-1 schiet zonder moeite 120(!) beelden per seconde in volle resolutie. Dat is ongekend. Gebruik je daarbij autofocus, dan daalt die snelheid uiteraard. Zelf schiet ik het liefst met 10 beelden per seconde volle actie. Dat scheelt een hoop uitzoeken achteraf en legt zonder meer alsnog de gewenste actie vast. De autofocus is daarbij sterk verbeterd. Maar liefst 1053 fasedetectie AF punten staan hiertoe tot je beschikking, die razendsnel je onderwerp weten te locken. Nog mooier? Onderwerpherkenning! Een vogel in vlucht fotograferen wordt nu een fluitje van een cent. Zelfs in moeilijke lichtomstandigheden. Ook de zoeker is natuurlijk een belangrijk onderdeel van het juist kunnen vastleggen van je onderwerp. Immers moet je goed je onderwerp kunnen zien en volgen. De zoeker kent in de OM-1 maar liefst 5,76 miljoen pixels en tekent daarmee voor perfecte scherpte. En het mooie is dat je je onderwerp kunt blijven volgen zonder een black-out in je zoeker. Perfectie komt hierin volledig tot zijn recht.
Overig
Snelheid en beeldkwaliteit. Dat is kort samengevat het vlaggenschip van OM System. Hier zijn ongekende stappen in gezet. Maar ook andere aanpassingen maken deze camera tot de ideale metgezel. Het LIVE ND filter, waarmee je lange sluitertijden kunt fotograferen zonder een fysiek ND filter, kan nu een sluitertijd verlengen met maar liefst 6 stops. Of wat te denken van de hoge resolutie-modus, die nu buiten het menu om op te roepen is door simpelweg op een aangewezen knop te drukken? Of de dedicated AF ON toets voor liefhebbers van back button focus? Er is veel. Heel veel. Maar ook qua software worden zelfs stappen gezet. Zo wordt het nu mogelijk om je camera via Wifi up te daten middels OM Image Share. En daarnaast heeft het gratis OM Workspace een update gekregen met Ai-functionaliteit. Met één druk op de knop verdwijnt eventuele ruis als sneeuw voor de zon. Handig ook voor de oudere modellen.
Conclusie
Waar de ontwikkeling in de E-M1 serie van Olympus de laatste jaren geen spectaculaire ontwikkeling heeft doorgemaakt en slechts doorgeborduurd werd op eerder succes, kunnen we nu concluderen dat met de OM-1 een grote stap gezet is, waarmee eens te meer wordt aangetoond dat het Micro Four Thirds segment springlevend is en een revolutionaire ontwikkeling doormaakt. Waar velen M43 meden wegens een iets mindere beeldkwaliteit en verminderde ruisprestaties, kunnen die mensen nu met een gerust hart instappen en genieten van een kleine, compacte camera met een beeldkwaliteit die zich kan meten met de grote jongens. OM System, chapeau! Wat een sprong hebben jullie met deze OM-1 gemaakt. Love it!
